Ιστορικό

Κατά τη μυθολογία ο ΓΛΑΥΚΟΣ ήταν ένας θαλάσσιος θεός που οι άνθρωποι τον φαντάζονταν σαν κήτος με ανθρώπινη μορφή αλλά με φύκια και όστρακα ριζωμένα πάνω του.

Το όνομα του είναι το πρασινογάλαζο χρώμα που παίρνει η θάλασσα στα μέρη που ο πυθμένας της είναι ρηχός και σκεπασμένος με λευκή άμμο. 
Οι ναυτικοί πίστευαν πως ο ΓΛΑΥΚΟΣ είχε πάρει από τους θεούς το χάρισμα να προφητεύει σχετικά με τα ταξίδια, τους καιρούς και τους κίνδυνους, αλλά και το μέλλον.

Eλεγαν ότι είχε γεννηθεί στην Ανθηδόνα μια μικρή πόλη του Εύριπου της Βοιωτίας απέναντι από την Εύβοια.
Οι ψαράδες έλεγαν πως ήταν και αυτός ψαράς που άλλαξε μορφή και έγινε θαλάσσιος θεός, καθώς μια μέρα που ψάρευε πρόσεξε ένα από τα ψαριά που είχε πιασμένα να δαγκώνει κάποιο βότανο να ξαναζωντανεύει και να πέφτει στο νερό. Τότε δοκίμασε και ο ίδιος από το θαυματουργό βοτάνι κι αμέσως ένιωσε μέσα του να γεμίζει από θεϊκή δύναμη, πήδησε στη θάλασσα και χάθηκε στα βάθη της.

Οι ερωτικές περιπέτειες του ΓΛΑΥΚΟΥ πολλές. Μια από αυτές ήταν όταν κατόρθωσε να απαγάγει τη Σύμη, κόρη του Ιαλυσού και της Λώτιδος με την οποία εγκαταστάθηκε στη νήσο Σύμη, το νησί που έχει σήμερα το όνομα της.
Τους μύθους που αφορούν το ΓΛΑΥΚΟ τους περισυνέλεξαν οι ποιητές από τις διηγήσεις των ναυτικών.

Ο Πίνδαρος τον αναφέρει στην ποίησή του και ο Αισχύλος έγραψε το σατιρικό δράμα τον [ΓΛΑΥΚΟ ΠΟΝΤΙΩΝ].
Ο ΓΛΑΥΚΟΣ στις παραστάσεις των αγαλμάτων και των γλυπτών συγχέεται λόγω της ομοιότητάς του με τον Τρίτωνα.